Na (prawie)Swoim

      Pisałam, w którymś poście, że będę się przeprowadzać. I voilà, tydzień minął już w nowym mieszkaniu. Mieszkanie to za dużo powiedziane. W pokoju z kuchnią i łazienką. Ale nie od razu Rzym zbudowano. To mieszkanie  jest rodzajem testu na stabilność relacji Naszej wspaniałej trójki W&I&M. Pomieszkamy, zobaczymy. Mimo wszystko mam nadzieję, że długo tu nie zabawimy. Tu w sensie w tym konkretnym mieszkaniu.
      Dwoje dorosłych + 2 letnie dziecko w kawalerce, brzmi ciekawie. M. próbuje zasnąć bo na 5 do pracy a W. w najlepsze skacze po łóżku i domaga się bajek. Znowu jak W. śpi to M. akurat musi wyciągnąć z plecaka jakieś szeleszcząco-hałasujące zawiniątko. I  taki magiel codziennie. Najlepsze w tym jest to, że nikt nikomu za złe tego nie ma. Także relacje, pomimo niewielu m/2 są wzorowe.
A jak samo mieszkanie?
      Hmm.. Powinnam napisać coś w tylu ,,ohh świetne, odmalowane, panele na podłodze, jacuzzi, sauna, zmywarka, gosposia" i nie wiadomo co jeszcze. No ale nie. Jest zupełnie inaczej.
Stare budownictwo, a więc pająki i inne chodząco-pełzające ohydztwa. Pełno muszek owocówek. Już nie wiem skąd one mogą się brać. Przepatrzyłam wszystkie kąty, gdzie mogły się lęgnąć i nic. 
Stare podwójne okna ze szprosami, kto ma lub miał ten wie jak wspaniale się je myje. W dodatku tak brudne, że światło do mieszkania nie wpada. A umyć nie mam kiedy bo dziecię podziębione w domu, za duże ryzyko.
Łazienka jest największą zagadką. Pomijając fakt, że jest mała i mój M. jako postawny facet musi się nieźle nagimnastykować wycierając się po kąpieli to mamy w niej małe okienko nad ubikacją. Nie było by w tym nic dziwnego gdyby nie to, że owe okienko wychodzi na korytarz na klatce (mamy zamykany na klucz długi korytarz, z którego się wychodzi na klatkę i potem na dwór). Szczęście w nieszczęściu, że mieszka obok starsza sąsiadka, która współdzieli z nami korytarz. Wyobraźcie sobie, wychodzicie z mieszkania a tutaj piękne zapachy wydobywają się przez okienko z czyjejś łazienki.
Nic tylko pogratulować architektom - zaufaj mi, jestem inżynierem-.
Do tego ten kurz pojawiający się znikąd. Przecieram półkę, odwrócę się na chwilę, patrze a tu znowu kurz. I tak w kółko. To uroki starych mieszkań bez remontu. Co innego gdyby to było moje moje, wywalić wszystko na śmietnik, zrobić remont, a przynajmniej odświeżyć. I już by było inaczej. Niestety nie stać mnie na to żeby inwestować w mieszkanie, w którym mam nadzieje spędzie nie więcej niż kilka miesięcy. 

I to nie jest tak, że jestem pedantką. 

Bo nieprzesadny bałagan mi nie przeszkadza. 

Przeszkadza mi syf, zwłaszcza nie mój. 

      Zdjęć póki co nie będzie. Sprzęt poleciał na gwarancję, a kalkulatorem robić nie będę. Mam nadzieję, że teraz posty będą się pojawiać regularnie. 

Ps. Macie jakiś sposób na muszki owocówki?